In deze zaak is er voldoende aanleiding om een strafrechtelijk onderzoek in te stellen, meent de cliënt van mr. Richard Korver, advocaat te Amsterdam, de dochter van de hoog bejaarde vrouw.
De officier van justitie is een andere mening toegedaan en baseert zich daarbij op een, volgens de dochter, gebrekkig onderzoeksrapport van de inspectie. Ook heeft de officier nog geen besluit genomen waardoor er nog steeds geen mogelijkheid is om de zaak in het kader van een artikel 12 Sv-procedure aan het Hof voor te leggen. Intussen zijn drie jaren verstreken. “Gevreesd moet worden dat de betrokken artsen al die tijd gewoon aan het werk zijn. Het is niet meer uit te leggen.”, aldus Korver die de frustratie bij zijn cliënte, de dochter van het slachtoffer, maar al te goed begrijpt. Zij wenst de gang van zaken niet meer te accepteren en is uit protest al enige tijd in hongerstaking.
Net na nieuwjaar 2015 werd de dochter ziek en heeft haar moeder (92) aangestoken. Die kreeg een kuurtje dat bijwerkingen gaf. Zij was aan het uitdrogen wat de dochter niet in de gaten had. Een paar dagen later kreeg de vrouw delierachtige klachten.
De andere ochtend kwam er een waarnemend huisarts die het zuurstofgehalte in haar bloed controleerde. Dat was te laag. Hij verklaarde de vrouw terminaal en wilde haar sederen. De dochter ging dat veel te snel. De waarnemer kende haar moeder niet. Had haar nog nooit gezien. Een paar dagen daarvoor was alles nog goed. In plaats van sederen heeft de arts de vrouw een dosis antipsychoticum geïnjecteerd en vervolgens aan haar lot overgelaten.
Via de huisartsenpost is de vrouw ’s avonds in het ziekenhuis opgenomen.
Tijdens de rit in de ambulance zakte zij weg in een comateuze toestand.
Bij opname werd de uitdroging geconstateerd. Ook werd geconstateerd dat de waarnemer de vrouw een veel te hoge dosis antipsychoticum had toegediend. Zij was bewusteloos, had zuurstofgebrek, en was uitgedroogd. Toch is nagelaten om haar op de intensive care op te nemen.
De vrouw kwam terecht in de “huiskamer” van de afdeling klinische geriatrie. Kort daarna kreeg zij haar bewustzijn terug en met haar bewustzijn ook de delierachtige klachten. De hele nacht heeft de vrouw onnodig geleden en heeft haar hart onnodig extra hard moeten werken om de vitale functies op gang te houden.
De andere dag heeft de geriater de uitgedroogde vrouw vocht onthouden en plasmiddel gegeven. De arts-assistent, die de geriater die middag heeft afgelost, heeft niet ingegrepen. Diezelfde dag is de vrouw overleden.
De dochter is ervan overtuigd dat de arts-assistent en geriater verantwoordelijk zijn voor de dood van haar moeder. De vrouw lijkt het slachtoffer te zijn van mishandeling, verwaarlozing en een verkeerde behandeling die vanaf een bepaald moment geen behandeling meer kon zijn. Het moet de arts-assistent en geriater vanaf een bepaald moment namelijk duidelijk zijn geweest dat de vrouw met die behandeling zou komen te overlijden, zo stelt dochter. Zij is ervan overtuigd dat de artsen met de behandeling door zijn gegaan, en dat zij dusdoende in feite euthanasie hebben toegepast. Haar moeder zou daar nooit mee hebben ingestemd.
