Geachte Heren/Dames,
Ik ben Germaine Henriquez, het zusje van Mitch Henriquez. Wat mijn broer is overkomen, daar heb ik geen woorden voor. Ik kan de mensen niet vergeven die mijn broer hebben gedood. Waarom hebben jullie het gedaan? Hij was een goed persoon. Een broer, een vader en een vriend die je je kan wensen. Ik mis hem heel erg. En wat het meest mijn hart breekt is dat hij er niet meer is voor mij en zijn familie en vooral voor zijn kleindochter die hij nooit heeft ontmoet, omdat hem dat is ontnomen.
Sinds het begin van wat er met mijn broer Mitch Henriquez is gebeurd en met de uitspraak van het hoger beroep in de artikel 12 procedure? Wat ik voel is onbeschrijfbaar, je voelt je leeg en kwaad en vraagt je af: waarom zijn deze mensen nog vrij en niet opgesloten waar ze horen. En wat ik allemaal moet horen in rechtszaal, wat ze over een persoon zeggen om er zelf onderuit te komen. En de verdachten worden beschermd en hoeven niet te boeten voor wat ze hebben gedaan. Ze draaien het verhaal helemaal om, om er goed uit te komen en maken het slachtoffer de slechte boeman. Ik ben niet eens kwaad, maar ik voel zoveel boosheid voor deze mensen. Dat is wat ik voel. En het feit dat ze geen spijt hebben van wat ze deden, dat noem ik harteloos.
Ik weet niet eens hoe ze eruit zien of hoe ze heten. En dat ze zeggen dat zij een trauma hebben en dat ze zich bedreigd voelen. Nou dat is voor mij de druppel. Ik vraag me af waardoor ze zich bedreigd voelen en door wie?
Dat wil zeggen dat ze niet kunnen slapen omdat hun geweten knaagt over wat ze hebben gedaan. De politie is er om je te beschermen en het goede voorbeeld te geven, en niet om je van het leven te beroven. En dan vraag je je af of je wel andere politiemensen kan vertrouwen met je leven. Sinds dat is gebeurd, heb ik geen vertrouwen.
Ik zal heel eerlijk zijn met deze zaak van mijn broer, ik ben op zoek naar de waarheid wat er is gebeurd en wil rechtvaardigheid voor hem. Mijn hart breekt dat ik geen rechtvaardigheid zie in het rechtssysteem. Ik ben heel kwaad en gefrustreerd en gekwetst hoe de zaak van mijn broer verloopt. Hoelang moet ik doorgaan om rechtvaardigheid te krijgen voor mijn broer?
Ik weet dat hij er niet meer is en hij zal er niet meer komen, maar ik ben hier om voor hem te spreken en te verdedigen, hij is van mij ontnomen.
Hoe ‘cruel’ wreed kan iemand zijn om levens van andere mensen te nemen en niet bestraft te worden. Dat iemand door kan met zijn leven en doet alsof er niks is gebeurd en niet denkt hoe het met de familie van het slachtoffer gaat. Zolang niemand in mijn schoenen staat, weet niemand hoe ik me voel.
De zaak van mijn broer Mitch Henriquez is heel lang bezig, bijna 4 jaar. Zolang ben ik al met de zaak bezig en kan ik niet verder, want ik word er continu mee geconfronteerd. Met de pijn die ik heb kan niemand mij helpen, daarvoor is de pijn te groot.
Voor mijn part moeten ze hun uniform afpakken, de cel ingooien en de sleutel weggooien.
Jullie weten niet hoe pijnlijk het is om dit niet te kunnen afsluiten.
Germaine Henriquez, zus van Mitch
